Z dobrodziejstwa produktów pszczelich człowiek korzysta od zarania dziejów. O produktach pszczelich czytamy na kartach Pisma Świętego. Znano i stosowano je w starożytnym Rzymie i Grecji. Hipokrates, ojciec medycyny, leczył miodem rany i choroby wątroby.
W ciągu ostatnich dziesięcioleci można zaobserwować na świecie wzrastające zainteresowanie produktami pszczelimi, stosowanymi zarówno w pełnowartościowym odżywianiu, profilaktyce chorób związanych z narastającym zjawiskiem schorzeń cywilizacyjnych oraz w zapobieganiu i leczeniu różnych chorób.
Udział produktów pszczelich w odżywianiu ma na celu przywrócenie właściwej równowagi biologicznej, utraconej przez rozwój cywilizacji oraz skażenie i degradację środowiska naturalnego.
Pyłek pszczeli:
Pyłek pszczeli to męskie komórki rozrodcze, wytwarzane przez woreczki pyłkowe zlokalizowane na końcu pręcików kwiatów. Ziarna pyłku mają zazwyczaj kształty kulisty lub elipsoidalny, rzadziej fasolowaty lub spłaszczonych dysków. Ziarna pyłku są zbierane pszczoły robotnice, które zlepiają pyłek z wydzieliną gruczołów ślinowych i przyklejają kulki do tylnych odnóży formując tzw. obnóża pyłkowe. Każde obnóże pyłkowe może mieć ok. 100 tys. ziaren pyłku.
Co zawiera pyłek pszczeli? Zidentyfikowano ok 470 różnych związków chemicznych w tym: białka, aminokwasy(32), węglowodany, tłuszcze, składniki mineralne, witaminy, enzymy oraz inne mikropierwiastki.
Liczne badania potwierdziły następujące właściwości pyłku: odżywcze, odtruwające, antydepresyjne, antyalergiczne, przeciwmiażdżycowe, antybiotyczne, regulujące trawienie, lecznicze schorzeń prostaty, wspomagające leczenie cukrzycy, przeciwzapalne, kosmetyczne, poprawiające wzrok.
Pyłek pszczeli jest niezwykle bogatym źródłem składników odżywczych. Nazywany jest "superżywnością" gdyż stanowi bardzo cenną odżywkę dla organizmu człowieka. Przyjmowanie pyłku wzmacnia ośrodkowy układ nerwowy, działa uspokajająco, poprawia samopoczucie a wg. profesora Ryszarda Czarneckiego pyłek jest stosowany w leczeniu stanów depresyjnych i... sprzyja długowieczności. Szczególnie polecany w leczeniu niedokrwistości, zwłaszcza u dzieci. Pyłek poprawia funkcjonowanie błony śluzowej żołądka, reguluje procesy przemiany materii, pobudza funkcje organizmu, zwłaszcza trawienne. Leczy zaparcia i biegunki, działa w zakażeniach bakteryjnych i wirusowych, wzmacnia odporność. Łagodzi dolegliwości związane z klimakterium. U mężczyzn stosowany jest również w leczeniu zmian zapalnych i przerostowych gruczołu krokowego (prostaty). Ponadto obniża poziom cholesterolu, pomaga w stanach pozawałowych, nadciśnieniu tętniczym, miażdżycy. Pyłek ochrania wątrobę przed zatruciem substancjami toksycznymi, ułatwia jej odnawianie. Ciekawostką jest, że spożywanie pyłku, który zbierany jest z przeróżnych kwiatów może wykazywać działanie antyalergiczne i wykorzystywane być jako odczulanie. Jeśli jesteś alergikiem – warto się tym zainteresować.
Aby kuracja przyniosła prawidłowe efekty, musi ona trwać od 1 do 3 miesięcy i być powtarzana nawet kilka razy w ciągu roku. Należy pamiętać, aby po każdym zakończonym cyklu leczniczym stosować przerwę. Najlepszy moment na rozpoczęcie kuracji to lato i zima. Chcąc zbudować odporność na jesienne słoty trzeba zacząć przygotowania organizmu już w lecie gdyż jesienią jest już za późno bo "nie kopie się studni gdy płonie stodoła" :)
Dawkowanie pyłku
Zaleca się przyjmowanie pyłku pszczelego na pół godziny przed jedzeniem 1 do 2 razy dziennie rozpuszczając go w letniej wodzie, miodzie, soku lub jogurcie.
Dawkowanie dzienne wg zaleceń - 5g to 1 łyżeczka:
dzieci 3-5 lat 10g
dzieci 6-12 lat 15g
dzieci 12 lat i więcej - 20g
dorośli leczniczo - 30-40g
Zachęcamy do zbudowania sobie nawyku / "procedury": codziennie wieczorem do szklanki nalewamy 100ml letniej wody, dodajemy łyżeczkę miodu oraz 1 lub 2 łyżeczki pyłku pszczelego (wg zaleceń) i pozostawiamy na noc. Rano wypijamy zawartość na pół godziny przed jedzeniem. Przygotowanie powyższego powtarzamy o poranku i wypijamy wieczorem przed kolacją.
Ogólne właściwości biologiczne miodu.
Jedną z najcenniejszych właściwości miodu jest jego działanie na drobnoustroje chorobotwórcze człowieka. Przyjmuje się, że najsilniejsze działanie na bakterie i grzyby ma świeży miód pszczeli. Ogrzanie tego produktu powyżej 42C powoduje częściowe lub całkowite zniszczenie zawartych w nim substancji antybiotycznych. Na aktywność antybiotyczną miodu istotny wpływ mają zarówno czynniki fizykochemiczne, jak i chemiczne. Wśród czynników fizykochemicznych wymienić należy wysokie ciśnienie osmotyczne, spowodowane dużym stężeniem cukrów oraz kwaśny odczyn środowiska, wywołany obecnością kwasów organicznych (średnie pH = 4,1). W tych warunkach rozwój bakterii i drożdży osmofilnych jest całkowicie zahamowany. Do substancji chemicznych, odpowiedzialnych za antybiotyczne działanie miodu, należy zaliczyć przede wszystkim oksydazę glukozy. Enzym ten, wprowadzany do miodu wraz z wydzieliną gruczołów gardzielowych pszczół, powoduje powstawanie z glukozy nadtlenku wodoru. Związek ten odznacza się silnym działaniem antybiotycznym.
W naturalnym miodzie reakcja powstawanie nadtlenku wodoru zachodzi bardzo wolno. Natomiast po rozcieńczeniu miodu wodą powstawanie nadtlenku wodoru zachodzi bardzo szybko – dla przykładu aktywność antybiotyczna rozcieńczonego miodu jest 6-220 razy wyższa w porównaniu z miodem nierozcieńczonym.
W wielu miodach odmianowych występują także substancje antybiotyczne pochodzące z nektaru roślin olejkowych i spadzi drzew iglastych, takie jak tymol, eukaliptol, mentol, pinen oraz związki flawonoidowe i kwas benzoesowy.
Działanie miodu na serce i układ krążenia znane jest od dawna. Dzięki dużej zawartości glukozy i fruktozy miód jest produktem łatwo przyswajalnym przez organizm, w tym szczególnie mięsień sercowy. Wysoko energetyczne składniki wchłaniane są już w śluzówce jamy ustnej a bezpośrednio do krwi już w błonie śluzowej żołądka. Występująca w miodzie acetylocholina wzmacnia siłę skurczu i wydolność mięśnia sercowego. Ma na to również wpływ występujący w dużej ilości w w miodzie potas. Miód powoduje obniżenie ciśnienia tętniczego krwi, a także rozszerzenie naczyń wieńcowych. Znacząco przyczynia się do zahamowania procesu miażdżycowego.
Zalety miodów:
- Miód odznacza się właściwościami antybiotycznymi, przeciwzapalnymi, wykrztuśnymi i odnawiającymi co może wyjaśniać jego wpływ na układ oddechowy.
- Miód odznacza się również właściwościami antyalergicznymi. Związane jest to, przede wszystkim, ze zmniejszeniem obrzęku błon śluzowych, który towarzyszy stanom alergicznym górnych dróg oddechowych, jak również działaniem uodparniającym miodu.
- Miód normalizuje zaburzoną czynność wydzielniczą i motoryczną żołądka. Ponadto przyspiesza gojenie błony śluzowej żołądka i dwunastnicy. Miód pobudza też czynność wydzielniczą i motoryczną jelit.
- Miód wykazuje wyraźne działanie na wątrobę, drogi żółciowe, nerki oraz drogi moczowe.
- Miód dzięki szybkiemu przenikaniu przez skórę, zaopatruje tkanki w glukozę oraz inne substancje odżywcze. W przypadku ran przyczynia się do szybkiego ich oczyszczenia z produktów przemiany materii i elementów martwiczych. Przejawia także właściwości przeciwbólowe, przeciwzapalne i odnawiające.
- Miód przeciwdziała powstawaniu próchnicy zębów!
